Vrijdag 22 juni. Florenville in de zuidelijkste Ardennen. Na een goed en actief Ardennenweekend vorige week met beide zoons in Houffalize met een ultra-wandeltocht deels over het parkoers van de Trail des Fantômes, een halve marathon kayakken en La Chouffe… Maar nu met Marianne in Bed & Breakfast Le Vieux Moulin net buiten Florenville. Heel gastvrij en direct aan de Semois. Met een prettig zonnetje. En de Trail d’Orval in het vooruitzicht. Klinkt goed toch…?

Vroeg wakker. De zon glundert al door de lamellen. Vandaag de Trail d’Orval. 38 km met 1000 hoogtemeters +/-. Ik heb er zin in. Na de Marathon Rotterdam samen met Jeroen er specifiek voor getraind. Met twee weken geleden de Trace & Track Trail van 21 km in Meijendel en kort erna de Utrechtse Heuvelrug Trail van 30 km. We zijn er klaar voor, wel wetend dat de ondergrond en de klimmetjes in de Ardennen toch andere koek zijn…

dsc02315-kopieKort voor 10 uur gaan we met de anderen naar het startvak. Kenmerkend voor de trail – geen gedrang, rustig en ontspannen. Er is eigenlijk geen vak, alleen een startboog waar je onderdoor moet. Onder luid applaus van het publiek en met de aanmoedigingen van Marianne en Enno starten we om 10.00 uur vanuit het centrum van Florenville. Gaaf! Ontspannen en rustig lopen is ons doel. Genieten van de ervaring, de beleving van het lopen zelf en de schitterende natuur. Direct het dorp uit en meteen een eerste klim door de bossen en langs de velden. In de verte zie ik Le Vieux Moulin. Rustig beginnen, eerst de spieren opwarmen, zeggen we tegen elkaar. We verbazen ons al meteen over het mooie landschap en img-20180623-wa0005-kopiede uitgestrekte vergezichten. Veldwegen glijden soepel onder ons weg om na 4 km door het bos af te dalen naar de Semois. De rivier glinstert zonnig door de bomen langs ons pad.

We rennen verder naar beneden en…weer naar boven en ‘nemen’ achtereenvolgend zo de hoogtes Roche Lenel en Roche Brulee. Na ruim 8 km wacht de eerste doorwading. Enthousiast stappen we de Semois in. Best nog een aardige stroming. Op de helft van de oversteek een mooi leermomentje…te onbesuisd het water te lijf gaan wordt afgestraft met een slippertje. Natter dan nat dus… Aan de overkant snel een verbandje om een bloedende vinger, later een pleister. Je dsc02346-kopieEHBO-tasje is onmisbaar. Net als Jeroen overigens die het eromheen moet doen 😉 Gelukkig weet ik dat ik goed kan hardlopen met natte sokken en schoenen. Het is eigenlijk wel lekker fris!

Bij 10 km is de eerste verzorgingspost. Alles wat nodig is vinden we daar. Er volgt een lang stuk door de bossen van Bois de Meussin. Sprookjesachtig zoals de lichtinval van de zon door de bomen is. Soms lang klimmen waarbij we hardlopen afwisselen met stukjes wandelen. Af en toe zijn de afdalingen zo stijl dat je ook daar even gas terug moet nemen. Ook om de tijd te hebben te genieten van het mooie natuurschoon. Hoewel we rustig lopen worden we nauwelijks ingehaald, wel gaan we zelf best wel veel deelnemers voorbij. Het boeit ons eigenlijk niet want we doen het er niet om. Soms gaan we wat sneller om de stilte weer te vinden.

dsc02307-kopieNa 20 km lopen we de tweede verzorgingspost binnen waar we ook wat eten. Een korte stop met een klein stukje ontspannen wandelen. We passeren een grote waterplas en rennen vervolgens vlak langs een klein stroompje de Rau de Tamijan. Het kabbelende water versterkt de rust. De dsc02230-2-kopieondergrond is hier soms knap modderig. Je ruikt de bijzondere geur van natte aarde. Verbaasd over het houten bruggetje steken we het riviertje over. Geen natte voeten dus terwijl we daar toch een beetje naar verlangen. Al snel volgt de steilste klim, dit is echt klauteren. En dat voel je! Maar wel mooi, zeker als je achterom kijkt.

img-20180623-wa0009-kopie

Na 23 km steken we de spoorlijn over, beveiligd door vrijwillige parkoerswachters. Fijn! Op afstand volgen we de bochtige Semois. Bij het dorpje Chiny steken we over een houten brug de Semois over. Een moeder met kindje kijkt ons meewarig aan. We wisselen de bossen in voor uitgestrekte velden waar het gehooide gras ons tegemoet geurt. We lopen na 29 km tegen de derde, goed voorziene verversingspost aan. Ook hier een korte stop.

Na een stuk kriskras door de velden – de hoge grassprieten masseren onze kuiten –  steken we na 34 km opnieuw de Semois over. Ik bedoel natuurlijk erdoorheen. Iets behoedzamer nu, haha. Voelt wel weer lekker verfrissend. Ja echt!! Vervolgens door het dorpje Lacuisine, een stukje langs een spoorlijn en weer dwars door de velden op weg naar de derde doorwading van de Semois. Na de eerste passen in het water zakten we flink weg in de modder, onzichtbaar door het water erboven. Beetje ploeteren en balanceren maar we blijven allebei overeind. Aan de overkant nog even een rondje over de camping met voetballiefhebbers zonder belangstelling voor ons. Nog een laatste stevige klim en vlak voor de finish de laatste aanmoedigingen van Gerty en Jasper. Jeroen en ik finishen met een voldaan en tevreden gevoel. In al zijn facetten de mooiste trail tot nu toe!

img-20180626-wa0004-kopieNa onze finish zien we ook Simone, Annelies, Ineke en Jilles erbij. Enno was onderweg voor een succesvolle 28 km. Annet en Job waren net gestart voor hun 19 km. De anderen starten wat later voor hun 11 km trail. Alle met flink wat hoogtemeters en 2 of 3 wateroversteken. Simone, Annelies en Gerty – dolblij – hebben we zien finishen. Mooie prestaties van iedereen!!

[imageframe lightbox=”no” gallery_id=”” lightbox_image=”” style_type=”none” hover_type=”zoomin” bordercolor=”#0a0a0a” bordersize=”1px” borderradius=”0″ stylecolor=”#0a0a0a” align=”center” link=”” linktarget=”_self” animation_type=”0″ animation_direction=”down” animation_speed=”0.1″ animation_offset=”” hide_on_mobile=”no” class=”” id=””] [/imageframe]