Silent Night Trail

De schemering valt in. Damp stijgt nog op vanuit de grond na de hevige regenval eerder vandaag. Na een korte warming-up zijn we klaar voor de Silent Night Trail op het parkoers in Bergschenhoek, ook wel de RtdAlps genoemd. 7,2 km met 185 hoogtemeters. Voor de meesten de eerste nighttrail, best wel spannend. Marion: “Voor mij zelfs de allereerste trail. Beetje spannend maar ik heb er veel zin in”. Lampjes aan, goed opletten, vooral bij het afdalen. Sommige stukken zijn nu glibberig.

We zijn er klaar voor. Géén wedstrijd of training…maar een experience. Het volbrengen is de prestatie, het ervaren en beleven je beloning. Meteen de heuvel op waarna we op een technisch deel scherpe bochten, afdalingen en klimmetjes het hoofd moeten bieden. Je krijgt een beetje het Koning van Spanje gevoel. We passeren de markante uitkijktoren. Als snel lopen we weg van het verharde fietspad over de grasheuvels naar het bruggetje waar het Hoge Bergse Bos begint. Een makkelijke maar smalle singletrack langs het water volgt. Je ruikt de vochtige aarde. Marion later: “Soms best lastig zo’n smal spoor, je moet je voeten soms bijna voor elkaar zetten”.

Inmiddels is het echt donker. Het bos doemt op, in het donker is dat er opeens. Jeroen: “Wat is het hier prachtig in het donker op die smalle, kronkelpaadjes”. Hier huist een kolonie vleermuizen. Zouden we die nog te zien krijgen? Wij niet maar later bleek dat René de vleermuizen wél had gezien. Een lang stuk vals plat dat geleidelijk aan toch wel je beenspieren laat jubelen. We betreden het jachtgebied van een kat. Hij of zij sluipt onverstoorbaar door het gras. Een steile en bochtige afdaling vergt je concentratie. Slipgevaar!

Even bijkomen voor de zwaarste klim. Hier is het aarde donker. Boven gekomen zien we beneden in de verte de lampjes van andere trailers. Mooi gezicht. Langs het hoogste punt van het parkoers weer over de grasvelden. Konijntjes schieten vrolijk alle kanten op. Een tweede pittige klim door een ander deel van het bos gevolgd door een prettige afdaling terug naar het bruggetje. Kort maar steil klimmen naar een lange singletrack met korte, pittige klimmetjes en afdalingen. Opnieuw goed opletten. Een lampje is toch wel fijn! De ondergrond wordt onregelmatiger, grote stenen tijdens de afdalingen kunnen je verrassen. Langs het water maar dat kan je niet zien.

We lopen weer langs het verharde fietspad. In de donkerte torent het silhouet van de uitkijktoren boven alles uit. Een mooi richtpunt. Via kronkelpaadjes naar boven en aan de andere kant weer naar beneden. De ‘finish’ is in zicht. Het is te snel voorbij… Saskia: “Overdag hardlopen is toch makkelijker maar wat is dit leuk!”. Emma: “Schitterend, ik wil niet meer overdag lopen 😉 Jeroen: “Moeten we vaker in het donker doen!”. Velen vallen hem bij…

Track & Trace Trail

De ochtend na de Silent Night Trail doemt Meijendel op. Chea: “Het voelt in mijn hoofd alsof ik veel bier heb gedronken maar ik heb alleen maar de nighttrail gedaan…”. Donkergrijze wolken houden de zomer nog in een diepe slaap. Het regent licht waardoor het ook wat nevelig is. Best mooi zo ’s morgens vroeg. De Track & Trace Trail voert ons door de vallei van Meijendel uiteindelijk naar de Wassenaarse Slag. De afstand is 21 km maar je kunt ook kiezen voor 7 of 14 km. Iedereen moet tenslotte mee kunnen doen!

Een flinke groep staat klaar maar zal door het tempoverschil al snel uiteenvallen in kleine groepjes. Klaar voor de Track & Trace Trail.: trailen via een soort kruimelspoor: het eerste groepje lopers zet het spoor uit met lintjes, de laatste loper(s) neemt de lintjes weer snel mee. Een routebeschrijving helpt je erbij. Of natuurlijk de navigatie op je horloge! Dat alles bij elkaar werkte goed. Trailen zoals trailen hoort te gaan. Denk ik. Vind ik. Met de focus op het nu. Beleven en ervaren. Voelen en zien. Ontspannen geconcentreerd.

Een rustige start. Al snel de single tracks op. Een lange trap ligt voor ons. Bovenaan een mooi uitkijkpunt, we kennen het al. Smalle paadjes, scherpe bochten en let op, hoog liggende wortels. Het plezier in de natuur geeft me vleugels, samen met Jeroen, Marc en Jeroen vlieg ik eroverheen. Zo voelt het in ieder geval. Maar wel beheerst natuurlijk, haha. Met zijn vieren zetten we afwisselend de lintjes uit: zo veel als nodig, zo weinig als mogelijk. De eerste 6 km neemt Gerty ze even later weer mee. Makkelijke bospaden en zanderige stukken wisselen elkaar af. De regen van de afgelopen dagen heeft weinig sporen nagelaten.

We verlaten de blauwe route. Wat is het hier toch mooi. Al snel volgen we de rood/witte paaltjes: een stukje LAW 5-2, het Nederlandse Kustpad dat loopt van Den Helder naar Hoek van  Holland. Enno later: “Ben verrast met het pad met de trappen in het gebied voor de Meijendelse Berg, dat kende ik nog niet”. Mooi hè… Door het hek lopen we het Vogelbos in. Af en toe zet ik even aan om mulle duinen te bedwingen. Speurend naar de wilde paarden en runderen. De kudde Wilde Konik paarden die Jeroen en ik vanmorgen heel vroeg zagen had zich weer diep in het bos teruggetrokken. Op het uitkijkpunt staan we even stil bij het mooie uitzicht. Een verstild duingebied met een ven in het midden en in de verte de contouren van Scheveningen. We treffen het volgende groepje, de meesten lopen de 14 km. Snel een foto van ze bovenop het duin. En dan weer snel verder een heel smal paadje steil naar beneden. Hier hebben we nog nooit eerder gelopen.

We verlaten het Vogelbos en via makkelijke paden staan we weer bij Rick bij de drinkpost op de speelweide. We kletsen even en snel rennen we weer verder. Over een single track door de duinen en bossen – een van de strandtrainingen bekend pad – komen we op het schelpenpad naar de Wassenaarse Slag. Drie kilometer afwisselend klimmen, dalen en scherpe bochten. Op souplesse. Af en toe fluisteren mijn benen: doe niet zo gek, een beetje kalmer aan graag….Het schelpenpad steekt het fietspad over en wat verderop gaat het over in een stukje mul zand en vervolgens mooie bospaden.

De waterkraan duikt op. 12 km getraild. Wat drinken. Vandaaruit dóór, opnieuw over de route van het Nederlands Kustpad door bossen en langs vennen. Voorzichtig het wildrooster over. Weer een stukje LAW 5-2, garantie voor mooie natuur met nu ook prachtige vergezichten over de duinen, vennen en bossen. Daar moet je even bij stilstaan, in meerdere betekenissen. Door het wolkendek proberen enkele lichtstralen heen te breken. Tevergeefs nog.

Dieper het duingebied in. We ploegen door het mulle zand op een pad dat teruggegeven wordt aan de natuur. We lopen voorbij het hek waarvan ik weet dat ik er over een half uur aan de andere kant weer voorbij kom. Een steile klim over een schelpenpaadje dat vlakbij de parkeerplaats van de Wassenaarse Slag overgaat in een goed beloopbaar bospad. Marc verzucht: “Wat is het hier mooi!”. In de verte zie ik Brasserie De Badmeester, vroeger heette het mooier St. Moritz…

We steken de weg schuin over het duin in. Vier duintoppen op en neer. Mooi en zwaar. Erna lopen we het paardenpad op. Vals plat omhoog naar de laatste duinenrij. We doen het kalm aan omdat we tenslotte geen paarden zijn. Boven aangekomen kijk ik naar de zee met wit-koppende golven.

Het is nog vroeg, het strand ziet er verlaten uit. Vriend de Regen vergezelt ons, het zijn maar spatjes, lekker verfrissend. Later zei Petra: “Het regende bij ons best hard, het zicht op Scheveningen vertroebelde helemaal”. Tja…Met grote passen loop ik het duin af naar beneden. Wanneer ik bij de waterlijn kom, houd ik even in. De andere drie merken het niet en lopen door. Ik haal diep adem en luister naar de zee. Het water kabbelt het strand op en tikt mijn schoenen aan. Het is net eb geweest, dus nog genoeg hard zand. Ik ren weer verder over het strand. Jeroen draait zich om en maakt een foto.

We hebben geen zin in schreeuwende bovenbeenspieren dus rustig aan de duinopgang op. Boven kijk ik nog even om naar de zee en kiezen we het schelpenpad. De lucht breekt voor een glimp van de zon. Langs de voor ons onzichtbare Galloway runderen. Het laatste stukje terug naar De Boerderij. Bij de drinkpost iedereen opgewacht. Om ons heen voldane en tevreden gezichten. Maar ook zichtbare vermoeidheid. Enno: “Voelde me beroerd en weinig energie”. En dan toch doorzetten. Mooi! 21 km, een bijzondere halve. Die houden we erin… Jolanda: “Wat een prachtig parkoers, dit was mijn eerste halve marathon ooit!”. En dat geldt ook voor Emma, haar eerste halve marathon en dan meteen als deel van de Ultimate! Blije gezichten. Gerty: “Prachtig parkoers, ben wel blij dat ik niet voor de 21 km heb gekozen”. Viel wel mee toch Saskia? “Jaaaa hoor”, op een manier en met een blik of ik gék was 😉 Zwaar dus maar ze heeft het toch maar weer gedaan! We praten nog even na bij een kop thee in De Boerderij. Weer probeert de zon door het wolkendek te breken, straks zal het vast lukken.

14 km blauw-rood-geel Trail

Onderweg ernaartoe flinke regenbuien maar Meijendel glimlacht…Gewoon droog met af en toe een warm zonnetje. Toch best prettig.

We verzamelen bij de drinkpost op de speelweide (Ed bedankt!). We doen zelf onze warming-up. Chea: “ik voel me een stuk fitter dan gistermorgen, geen biergevoel meer in mijn hoofd”. Gelukkig 🙂 Saskia: “Ik was gisteren wel moe maar alles voelt goed en ik heb er veel zin in”. Fijn! Ook Enno, René, Gijs en Kees hebben er weer zin in. Inge en Marion: “We voelen ons goed en gaan ervoor”. Inge: “Ik denk dat ik vandaag voor de langste afstand kies”. Prachtig!

Voor we vertrekken… De eerste Renergie Trail Buff is voor René. En de tweede ook… De anderen moeten hem nog even verdienen. 6 of 14 km. We gaan op weg, een klein stukje hetzelfde parkoers als gisteren. Niet erg, het blijft mooi. En met die leuke, lange trap. Bovendien zijn er lopers bij die er gisteren niet waren. Leuk!

We komen al snel op de rode route. Een klein groepje liep verkeerd en deed 2x de blauwe route. Qua afstand hetzelfde maar wel een stuk lichter, haha. De rode route dus, héél pittig. Eerst een stuk singeltrack door het Reeënbos. Maar alleen twee konijntjes gezien, ze spurten wel weg als een ree. Dan confronteert de Waalsdorpervlakte ons met veel, veel mul zand. En ook nog eens klimmen! Lekker zwaar maar gewoon lichtvoetig en blijmoedig doorgaan. Voorzichtig de Meijendelseweg over, let op de auto’s. Het tweede deel van de rode route valt mee. Nou ja, vergeleken met het eerste deel dan. Na een stukje rood/blauwe route volgen we de blauwe paaltjes, goed beloopbaar tot aan Ed bij de drinkpost. De eerste 6 km liggen achter ons.

Via de Duincampus kom je vanzelf op de gele route. De geheel vernieuwde Duincampus is een beleef-, speur- en doe-tour waarbij je veel kunt opsteken over de natuur. Het bijbehorende boekje is gratis op te halen bij het infocentrum De Tapuit. Heel leuk voor kinderen. Na de Duincampus dringt de gele route het Vogelbos binnen. Het is maar een klein stukje maar wel heel mooi met een pittige klim. Door het hekje verder over het schelpenpad richting strand en Scheveningen. Het hoge duin over waar je niets van merkt als je er niet aan denkt… Na het wildrooster rechtsaf het klinkerpad op met een paar stevige klimmetjes. Petra: “Telkens denk je dat je er bent…en dat is dan niet zo!?”. Tja.

Maar dan is daar toch het strand. Trappen af en het ‘harde’ zand op. Vriend de Wind waait tegen, ook op die manier vertelt de natuur zijn verhaal. Met een onverwoestbare kameraadschap verlaat hij me geen moment. We lopen een dikke twee kilometer samen op. Langer zou onze vriendschap op het spel zetten haha. Anderen lopen in een groepje kop over kop. Handig en verstandig. De duinopgang op en met de wind in de rug langs de gele paaltjes over het schelpenpad – bekend van onze strandtrainingen. Een mooie singletrack brengt ons terug naar de speelweide.

De deelnemers aan de Challenge hadden tijdens 3 trails binnen 36 uur minimaal een halve marathon gelopen. De Ultimate’s in de zelfde tijdspanne de marathon. Gijs, José B., Josella, Monique, Marion, Marian, Gerty, Monique en Inge deden de Challenge. Jasper, René, Emma, Saskia, Petra, Enno, Kees, Chea, Marc, Marjolein en Ron volbrachten de Ultimate. Geweldig! Voor deze prachtige prestaties ontvingen zij de Renergie Trail Buff, al meteen een collectorsitem. Iedereen vindt hem schitterend. Een mooi compliment voor ontwerper Gijs.

Met een flinke groep nog even napraten met thee en koffie bij De Boerderij. Het was een mooie 3-daagse Trailbelevenis. Fijn dat jullie er waren! Eén, twee of drie dagen. Samen met jullie heb ik ervan genoten. Die houden we erin!

Klik hier voor het fotoalbum!